vijfde week en laatste weekend

Dit is onze laatste blog alweer! De laatste werkweek is aangebroken terwijl we het gevoel hebben of we er nog maar net zijn. De laatste week zal erg druk worden, want er is nog van alles te doen. We wilden graag nog naar een meer in de buurt om daar een frisse duik te nemen. Zo gezegd zo gedaan, deze activiteit stond voor maandag op het programma. We hoefden zelf niet te koken want Yuganthi, Gihan en Nayana gingen rotti voor ons maken, ooh wat was dat heerlijk! Onder het werken door zijn we druk bezig geweest met het regelen van zwemcertificaten voor de kinderen. Dit is een certificaat voor het vrij zwemmen met een slurf en plank, het kunnen duiken en voorwerpen oppakken van de bodem. Het was leuk om de kinderen zo vrolijk bezig te zien zijn in het water, zeker wanneer ze hun certificaat in handen mochten nemen.
Ook het werken was een feest. De magic box was immers klaar, die hebben we in gebruik genomen. Mooi hoe kinderen verschillend met eenzelfde voorwerp omgaan. Het ene kind gebruikt het als loophulpmiddel, terwijl de ander er minstens 10 minuten over doet om alles aandachtig te bestuderen en te voelen.
Dinsdag was een drukke dag. Er kwam een bus met kinderen met het syndroom van down. We hadden een half uurtje om twee patiënten tegelijk te behandelen, dit deden we met zijn tweeën, we waren hier vooral bezig met spelletjes voor de grove en fijne motoriek. En toen snel omkleden, want al deze patiënten mochten ook het zwembad in. Met 8 patiënten tegelijk gingen we het water in, wat een pret! Na dit waterfestijn en een lekkere lunch was het tijd voor een sportuurtje met deze kids, liedjes zingen, dansen, estafettes, balspellen en bellen blazen, ook hier kan je weer zeggen dat het een dolle pret was. Na deze drukke dag hebben we pannenkoeken gebakken. We hadden ook Alfi en Sharmini uitgenodigd, die met een heerlijke rode wijn aankwamen, daar genieten wij wel van!
Woensdag was de dag iets rustiger en hebben we eindelijk de tijd kunnen nemen om een rondleiding te krijgen in de dorms (de jongens en meisjeshuizen), Sharmini heeft ook het een en ander verteld, er wonen nu 88 kinderen in Home of Hope, 53 meisjes en 35 jongens en er gaat ongeveer 17 kilo rijst doorheen per maaltijd. Het is mooi om te zien hoe betrokken en liefdevol Sharmini is naar alle kinderen.
Woensdagavond hebben we weer genoten van een heerlijke maaltijd bij Alfi en Sharmini. Enkel het dessert viel een beetje tegen. Mousse van durians (fruit dat ontzettend stinkt en ook niet echt geweldig smaakt), gelukkig konden we daarnaast ook gewoon vanille/aardbeien ijs eten.
Donderdag was dan de laatste dag. We hebben enkele patiënten behandeld en hadden gelukkig extra tijd om onze backpack in te pakken. Bij de lunch hebben we onze collega’s een kleinigheidje gegeven met een mooie kaart, als dank voor deze mooie tijd. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor de generale repetitie van een show, want 30 juli bestaat Home of Hope 15 jaar. Het beloofd een groot feest te worden want de generale repetitie was prachtig. Via een traditionele Sri Lankaanse welkom dans werden we naar ons plekje begeleid, als speciale gasten helemaal vooraan. Wat een mooie kostuums hadden de kinderen aan en wat deden ze het goed. Kippenvel kregen we wanneer alle kinderen van Home of Hope het Home of Hope lied zongen, om stil van te worden. Aan het eind van de repetitie kregen wij een trofee mee als dank voor al het werk wat we deze weken hebben verricht. Ook Alfi en Sharmini hebben we hierna nog een kleinigheidje en een mooie kaart gegeven als dank. Na de laatste douchebeurt en schoonmaak was het tijd voor ons laatste nachtje in ons, toch al vertrouwde, bed.
Na afscheid genomen te hebben op HOH vertrokken we half 7 voor de laatste keer met de tuk-tuk naar Digana. Nayana vergezelde ons tot het treinstation waarna we ook van haar afscheid hebben genomen. Na een lange treinrit door het mooie Sri Lanka waren wij op onze bestemming: Ella! Na een mooi hotel gevonden te hebben konden we onze backpacks achterlaten en het dorp ingaan. Lui als we vandaag waren hebben we een tuktuk genomen naar de ‘nine arch bridge’, een prachtige brug waar we net met de trein overheen zijn geweest. Na een heerlijke diner hebben we tijdens een potje kaarten genoten van een cocktailtje in een van de barretjes in Ella. Na een korte nacht liepen we om 6.30 uur alweer het hotel uit, op zoek naar een ontbijt om daarna de Ella rock te beklimmen. Na wat verwoede pogingen de juiste weg te vinden, kwamen we een gids tegen die ons wel naar boven wilde brengen. Wat een prachtig uitzicht!
’s Middags zijn we met een driver naar Nuwara Eliya gereden, geen overbodige luxe want we lagen allemaal slapend op de achterbank. Eenmaal aangekomen hebben we in het stadje nog wat gegeten om vroeg ons bed in te duiken. Uitslapen zit er deze reis niet echt in, de wekker ging deze ochtend om 04.30 uur. Na een uur door de mist in het donker gereden te hebben over smalle bergweggetjes naar boven, kwamen we aan bij het Hortons Plains National Park. Een natuurgebied waar we weer hebben gewandeld en hebben genoten van alle uitzichten, een sportief weekend dus!
’s Middags hebben we even rustig aan gedaan, geluncht en de laatste dingen geregeld en ingepakt. Zo gaan we nog lekker uit eten, waarna onze wegen scheiden. Annemijke en Celine zullen de nachttrein nemen naar de hoofdstad om maandagavond weer terug te vliegen naar huis. Stasja en Anita zullen nog een weekje langer rondreizen door het prachtige Sri Lanka.

Wat een geweldige ervaring, prachtige en leerzame tijd hebben we gehad met elkaar, iets om nooit meer te vergeten!