Tweede werkweek + Weekend Kandy

Ons tweede werk week is al een tijdje geleden aangebroken, hier dan eindelijk het verslag.

In deze week kregen wij allen al meer verantwoordelijkheden, ook staan onze namen nu op het werkrooster. Dit betekend dat wij elke ochtend op het rooster moeten kijken om te zien met wie je samen een patiënt behandeld. Soms werk je dus samen met de Fysiotherapeuten van Home of Hope en soms werken we met één van ons. Vervolgens bereiden we ons voor op de patiënt die komt. Dit doen we door het dossier erbij te pakken en een behandelplan op te stellen. Voor ons is dit een leuke uitdaging en wij leren hier dan ook veel van.

Maandag avond hebben we met alle vrijwilligers Celine haar verjaardag gevierd met een lekker stukje taart. Ook werd haar kei opgebrand. Vervolgens hebben we met z'n alle Party-animal gespeeld. Het was erg bijzonder om de Singalese diergeluiden te leren kennen. We hebben hard gelachen en het was een leuke avond.

Op woensdag leek de dag erg rustig te worden maar uiteindelijk kwam er een bus van een special-school. Deze school kwam voor het eerst langs bij Home of Hope. Ze kregen eerst een introductie van Alfi en Sharmini, er werd uitgelegd wat wij voor hen kunnen betekenen. Wij zaten gedurende dit gesprek vooraan in de zaal en werden voorgesteld. Hierna mochten wij een intake houden met de kinderen en hun ouders. Hmmmmm... hoe doen wij dit in het Singalees? Gelukkig was er een translater. Bij de intake moesten wij bekijken op welke gebieden het kind eventueel therapie nodig heeft. Dit vonden wij alle 4 erg leuk om te doen!
Na deze drukke werkdag hebben we heerlijk pannenkoeken gebakken voor 8 man. Het was leuk om de Sri Lankanen te zien genieten van een Hollandse maaltijd.
Na het eten was de dag nog niet voorbij, er was namelijk een vergadering. Samen met Sharmini werden belangrijke punten besproken. Zo hadden wij vragen over ons project. Wij gaan een "Totum-paal" maken, dit is een voelpaal voor in de sensorie-room waarbij je de tastsensoren van de handen kan stimuleren. In onze vrije uurtje kunnen wij hier lekker creatief mee bezig zijn.
Eindelijk konden we lekker gaan slapen, niemand had hier moeite mee na deze dag.

Op woensdag en donderdag was er nog een andere special-school aanwezig op Home of Hope. Deze school komt één keer per maand en blijft dan 2 dagen. De kinderen en hun ouders kunnen verblijven in het Transit house. Voor ons betekend dit dat we 2 dagen deze kinderen therapie hebben mogen geven. Het jammere is dat wij deze kinderen niet nog een keer zien omdat ze volgende maand pas weer terug komen.

Donderdag avond hebben we zoals gebruikelijk ons huis schoongemaakt en onze tas gepakt voor het weekend.

Vrijdag ochtend vertrokken wij om 8 uur richting het Centre of Handicap vlakbij Kandy. Ditmaal gingen we met de tuk-tuk en de bus. "Onze bus 12" naar school is hier niets bij. Het Centre of Handicap is een bedrijf die ortheses en protheses maakt. Wanneer iemand dit nodig heeft word dit opgemeten zodat ze de orthese of prothese op de juiste maat kunnen maken. Wij hebben deze ochtend getuige mogen zijn van het meten en testen van een prothese. Het was bijzonder om te zien hoeveel vrijheid wij kregen in het centre.

Onze weg vervolgde met de bus naar Kandy waar wij de tempel van de tand hebben bezichtigd. Het was een leuke rondleiding waarbij onze gids veel vertelde over het Boeddhisme.
Na deze tempel kon het schoppen natuurlijk niet achterblijven. We hebben allemaal een leuke broek gekocht met olifanten erop. Hoe kan het ook anders met 4 vrouwen.

Vanuit Kandy gingen we weer met de bus richting Pinawalawa. Nadat we ons hotel voor die nacht hebben uitgezocht hebben we lekker gegeten bij een restaurantje met mooi uitzicht op het meer. In de avond, op ons hotel kamer, hadden we allemaal eindelijk wifi dus konden we even met het thuisfront bellen. :)

Zaterdag ochtend gingen wij op pad naar het Olifanten park. Hier hebben wij veel olifanten gezien die werden gewassen en gevoerd door de verzorgers. Na het voeden werden ze naar het meer gebracht waar ze lekker mochten badderen. Nadat we gedwongen moesten winkelen (het regende ineens onwijs hard) en iedereen een souvenir had gekocht gingen wij op pad richting het Olifanten weeshuis. Hier hebben wij op de olifant gereden en de olifant gewassen. Wat was dat gaaf zeg! Het was bijzonder om de Olifant te kunnen palperen.

Hierna gingen we met de bus verder richting Ambepussa, het plaatse waar Nayana (de fysiotherapeut) woont. We waren uitgenodigd om bij haar langs te komen voor de lunch. We werden door haar opgehaald met een brommertje en een tuk-tuk. "jeetje waar komen wij in uit" We reden niet eens op een weg, het voelde voor ons als in de middle of no where. Uit de bushbush kwam ineens een huis. Van Nayana moeten we zeggen dat het een beautiful natural rural area is. Maar wij zijn het hier ook zeker mee eens! Nadat we een kopje Sri Lankaanse thee hebben gedronken met een zeer pittig koekje en bananen nam Nayana mee voor een wandeling door haar dorp. We besloten om een berg te beklimmen. Het was indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier leven, wat hebben wij het toch luxe in Nederland. Na deze wandeling stond de lunch voor ons klaar wat de moeder van Nayana voor ons had gemaakt. Wat een gastvrijheid en interessant om te zien hoe een local woont. Nadat we allemaal boven een gat in de grond hebben gehangen konden we weer terug naar Kandy.

Aangekomen in Kandy hebben we een wandeling gemaakt naar het uitkijk punt over de stad. Na deze avond wandeling zijn wij gestrand bij de pizzahut om onze heimwee te dempen. Het was al laat en we waren bekaf. Helaas was ons hotel een stukje minder schoon, maar toch hebben we lekker kunnen slapen.

Op zondag hebben we een beetje uitgeslapen en zijn we naar de bakker gegaan voor een ontbijt van maar 0,76 cent p.p. Hierna hebben we nog meer tempels bezichtigd. We hebben een "lekkere" wandeling gemaakt door de apen jungle. Naja wat je lekker noemt, als er in plaats van apen bloedzuigers rondlopen. We sloten het weekend af met de Kandian dance. De vogelverschrikkers deden goed hun best op het podium. Als afsluiting was er het "vuurlopen". Nu snappen we eindelijk dat Sri Lankanen pittig eten goed kunnen verdragen. Ze haalden de fakkels langs hun lichaam en tong, Auwtss.

Toen de boodschappen binnen waren kwamen we Nayana weer tegen met haar vriend. We konden gezellig met elkaar terug reizen naar Home of Hope. Heerlijk thuis hebben we een lekker kopje (normale) thee gedronken met uiteraard een cakeje.

P.s: Sorry voor het vele lezen, maar wat een hoop maken wij mee!

Tata, Annemijke, Stasja, Celine en Anita.